Urządzenie DWDM (Dense Wavelength Division Multiplexing) to specjalistyczne urządzenie sieci optycznej używane do zwiększenia przepustowości światłowodów. Działa poprzez łączenie wiele sygnałów danych z różnych źródeł i jednoczesne przesyłanie ich przez pojedyncze włókno optyczne, przy czym każdy sygnał ma przypisaną własną, unikalną długość fali (kolor) światła.
Główne komponenty i ich funkcje
Kompletny system DWDM składa się z kilku zintegrowanych urządzeń:
Transpondery (konwertery długości fali): Odbierają standardowe sygnały optyczne z urządzeń klienckich (takich jak routery lub przełączniki) i konwertują je na określone, zgodne z ITU długości fal DWDM.
Multiplekser (Mux): Łączy poszczególne sygnały świetlne o różnych długościach fal w pojedynczą wiązkę kompozytową, która ma być wysyłana przez jedno włókno.
Demultiplekser (Demux): Znajduje się na końcu odbiorczym, rozdziela wiązkę kompozytową z powrotem na jej oryginalne, poszczególne długości fal.
Wzmacniacze optyczne (EDFA/Raman): Zwiększają moc sygnału optycznego bezpośrednio—bez konwersji na postać elektryczną—umożliwiając przesyłanie danych na setki lub tysiące kilometrów.
Multipleksery dodawania/usuwania optycznego (OADM/ROADM): Używane w punktach pośrednich do „usuwania” określonych długości fal do użytku lokalnego lub „dodawania” nowych bez zakłócania innych kanałów
Kluczowe cechy w 2025 roku
Wysoka gęstość: Nowoczesne urządzenia DWDM mogą obsługiwać od 80 do 160 kanałów na jednej parze włókien.
Ekstremalna pojemność: Od 2025 roku systemy mogą zapewniać prędkości przekraczające 400 Gb/s do 800 Gb/s na długość fali, umożliwiając całkowitą przepustowość włókien w dziesiątkach terabitów na sekundę (Tb/s).
Niezależność od protokołu: Mogą jednocześnie przenosić różne typy danych—takie jak IP, SONET/SDH i ATM—niezależnie od szybkości transmisji bitów lub formatu.