Een DWDM (Dense Wavelength Division Multiplexing) apparaat is een gespecialiseerd stuk optische netwerkapparatuur dat wordt gebruikt om de datacapaciteit van glasvezelkabels te vergroten. Het werkt door multiple datasignalen van verschillende bronnen te combineren en ze tegelijkertijd via een enkele glasvezel te verzenden, waarbij elk signaal zijn eigen unieke golflengte (kleur) van licht krijgt toegewezen.
Kerncomponenten en hun functies
Een compleet DWDM-systeem bestaat uit verschillende geïntegreerde apparaten:
Transponders (Golflengte Converters): Ontvangen standaard optische signalen van clientapparatuur (zoals routers of switches) en zetten deze om in specifieke, ITU-conforme DWDM-golflengten.
Multiplexer (Mux): Combineert de individuele lichtsignalen van verschillende golflengten tot een enkele samengestelde bundel die via één vezel wordt verzonden.
Demultiplexer (Demux): Bevindt zich aan de ontvangende kant en scheidt de samengestelde bundel terug in zijn oorspronkelijke individuele golflengten.
Optische Versterkers (EDFA/Raman): Versterken de sterkte van het optische signaal direct—zonder het om te zetten in elektrische vorm—waardoor gegevens honderden of duizenden kilometers kunnen afleggen.
Optische Add/Drop Multiplexers (OADM/ROADM): Worden op tussenliggende punten gebruikt om specifieke golflengten te "droppen" voor lokaal gebruik of om nieuwe toe te voegen zonder andere kanalen te verstoren
Belangrijkste kenmerken in 2025
Hoge Dichtheid: Moderne DWDM-apparaten kunnen 80 tot 160 kanalen op een enkel vezelpaar ondersteunen.
Extreme Capaciteit: Vanaf 2025 kunnen systemen snelheden leveren van meer dan 400 Gbps tot 800 Gbps per golflengte, waardoor totale vezelcapaciteiten in de tientallen Terabits per seconde (Tbps) mogelijk zijn.
Protocolonafhankelijkheid: Ze kunnen tegelijkertijd verschillende soorten gegevens—zoals IP, SONET/SDH en ATM—vervoeren, ongeacht de bitsnelheid of het formaat.